Taras (Narodziny republiki) Okręty miotające

Trihemiolia pościgowa - Greccy procarze

Szybkie i względnie silne okręty pościgowe szybko poradzą sobie z piratami i innymi morskimi szumowinami.

Dowcipni procarze często ryją dłutami na swych kamieniach napis: „AUĆ!”.

Rodyjczycy, potęga morska wschodniego basenu Morza Śródziemnego, byli prawdopodobnie twórcami trihemiolii („dwa i pół”) – okrętu przeznaczonego do walki z piratami. Nie powinno to dziwić, jeśli weźmie się pod uwagę, że Rodos to wyspa, która w dużej mierze była uzależniona od handlu i transportu morskiego. Piraci pływali na hemioliach, zwinnych jednostkach opartych na biremach (okrętach dwurzędowych). Nic dziwnego, że łowcy piratów przeprowadzili podobną operację na triremie (okręcie trójrzędowym). Trihemiolia miała po trzy rzędy wioseł na każdej z burt, ale górny rząd skrócono o połowę, uzyskując szybszy i zwinniejszy okręt, w dodatku wyższy od hemiolii, co ułatwiało zadanie pokładowym łucznikom. Dodatkową zaletą dla Rodyjczyków, których liczebność była ograniczona, stanowił fakt, iż ta sama liczba wioślarzy mogła obsłużyć sześć trirem lub siedem trihemiolii. Model ten został szybko zaadaptowany przez inne potęgi Morza Śródziemnego.

(Greccy procarze)
Formacja procarzy powszechnie występowała w starożytnych armiach – nie bez powodu. Proca, jeden z najstarszych rodzajów broni miotającej, weszła do użycia w paleolicie. Była łatwiejsza do wytwarzania i w porównaniu z wczesnymi, niekompozytowymi rodzajami łuku, często miała dużo większy zasięg. Skonstruowane z plecionego lnu, konopi lub sitowia proce posiadały miseczkę, w której umieszczało się pocisk. Na jednym z końców znajdowała się pętelka na palec, a na drugim – węzeł lub pasek, za który można było złapać. Procarz wkładał w pętlę środkowy palec i przytrzymywał drugi koniec kciukiem i palcem wskazującym. W trakcie rzutu puszczał jeden koniec procy szybkim ruchem nadgarstka. Szybkostrzelna i łatwa w użyciu proca stanowiła dla wroga nie lada kłopot. Pociski wykonywano z gliny, ołowiu lub używano kamieni znalezionych w rzece. Ołowiane były w stanie pokonać nawet 400 metrów. Wykonywane ręcznie pociski często ozdabiano ironicznymi napisami, jak „Łap!” albo „To dla ciebie!”. Pociski trudno było dostrzec w powietrzu i choć brakowało im siły penetrującej, jaką miała strzała, to z łatwością mogły złamać kość lub wybić dziurę w pancerzu – jeśli wystrzelono je z bliskiej odległości. Jednym z najsłynniejszych ludzi, którzy polegli od strzału z procy, był rzymski konsul Paulus. Zginął w pierwszych minutach bitwy pod Kannami, bez wątpienia trafiony przez jednego z balearskich procarzy Hannibala.

Zdolności

Trihemiolia pościgowa

• 10 mocnych pociągnięć
  Zwiększa prędkość na 10 pociągnięć wiosłem.
  Prędkość okrętu

Atrybuty

• Niestrudzeni
  Zmęczenie wywiera na ten oddział mniejszy wpływ.
• Ukrycie (las i zarośla)
  Ten oddział może ukrywać się w lesie i zaroślach, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.

Wady i zalety

Trihemiolia pościgowa

• Bardzo mała wytrzymałość kadłuba
• Średnia załoga
• Nieuchwytny
• Słabe taranowanie
• Kiepski abordaż
• Przeciętny ostrzał

Greccy procarze

• Bardzo daleki zasięg
• Przeciętna szybkostrzelność
• Niskie obrażenia, przeciętna skuteczność przebicia pancerza
• Bardzo słabi w zwarciu
• Bardzo niskie morale

Taras (Narodziny republiki) Jednostki
Wódz (4)
1.Hippeis
2.Tarencka jazda
3.Tarenccy hoplici
4.Tarenccy peltaści
Piechota do walki w zwarciu (18)
5.Miejscowi ekwijscy szermierze
6.Miejscowi bruttyjscy wojownicy plemienni
7.Miejscowa kartagińska piechota
8.Miejscowi galijscy topornicy
9.Miejscowi italscy górale
10.Miejscowi italscy szermierze
11.Miejscowi łacińscy wojownicy plemienni
12.Miejscowi ligurańscy topornicy
13.Miejscowi ligurańscy szermierze
14.Miejscowi lukańscy wojownicy
15.Miejscowi nadzy wojownicy
16.Miejscowi sabińscy wojownicy
17.Miejscowa samnicka piechota
18.Miejscowi sardyńscy górale
19.Miejscowi sycylijscy wojownicy plemienni
20.Miejscowi wojownicy bez plemienia
21.Miejscowi umbryjscy górale
22.Miejscowi wolscy wojownicy
Piechota miotająca (12)
23.Greccy procarze
24.Toxotai
25.Miejscowi iapygijscy łucznicy
26.Miejscowi iapygijscy oszczepnicy
27.Miejscowi bruttyjscy procarze
28.Miejscowi galijscy łowcy
29.Miejscowi italscy harcownicy
30.Miejscowi italscy procarze
31.Miejscowi lukańscy dywersanci
32.Miejscowi sabińscy harcownicy
33.Miejscowi sardyńscy łucznicy
34.Tarenccy peltaści
Piechota z włóczniami (9)
35.Hoplici
36.Lekcy hoplici
37.Milicja z włóczniami
38.Miejscowi kartagińscy włócznicy
39.Miejscowi etruscy włócznicy
40.Miejscowi łacińscy włócznicy
41.Miejscowi umbryjscy włócznicy
42.Miejscowi wolscy włócznicy
43.Tarenccy hoplici
Jazda do walki w zwarciu (5)
44.Hippeis
45.Miejscowi ekwijscy jeźdźcy
46.Miejscowa kampańska jazda
47.Miejscowi galijscy jeźdźcy
48.Miejscowi ligurańscy jeźdźcy
Jazda miotająca (5)
49.Hippotoxotai
50.Harcownicy konni
51.Afrykańska jazda
52.Miejscowi wenetyjscy najeźdźcy
53.Tarencka jazda
Słonie (1)
54.Oddziały na słoniach afrykańskich
Artyleria stacjonarna (1)
55.Grecki polybolos
Artyleria polowa (1)
56.Grecka balista
Dowódca floty (2)
57.Pentera miotająca - Tarenccy peltaści
58.Tetrera szturmowa - Tarenccy hoplici
Okręty szturmowe (8)
59.Tetrera szturmowa - Kartagińscy hoplici
60.Heksera szturmowa - Święty Zastęp
61.Diera szturmowa - Kartagińska piechota
62.Diera szturmowa - Kartagińscy hoplici
63.Diera szturmowa - Milicja z mieczami
64.Tetrera szturmowa - Hoplici
65.Diera szturmowa - Lekcy hoplici
66.Tetrera szturmowa - Tarenccy hoplici
Okręty miotające (5)
67.Trihemiolia pościgowa - Kartagińscy oszczepnicy
68.Pentera miotająca - Toxotai
69.Pentera miotająca - Tarenccy peltaści
70.Triera miotająca - Toxotai
71.Trihemiolia pościgowa - Greccy procarze