


Triera - Zbrojni marynarze
Taran z brązu i oddział piechoty morskiej raz-dwa poradzą sobie z przeciwnikiem.Zbroja linothorax zapewnia im odrobinę większą odporność. Tylko tyle im potrzeba.
Ze wszystkich okrętów wojennych starożytności trirema (gr. triera) pozostaje najsłynniejszą i najbardziej rozpoznawalną. Pojawia się niemal we wszystkich hollywoodzkich filmach osadzonych w tych czasach. Jednostka pełniła wyłącznie funkcje wojenne, a jej nazwa wywodzi się od umieszczonych po skosie na obu burtach trzech rzędów wioseł, aby wioślarze nie przeszkadzali sobie nawzajem. Górny rząd operował na specjalnym mechanizmie wysuniętym poza kadłub, co pozwalało zanurzać wiosła pod ostrzejszym kątem i dosięgnąć wody bez uderzania w niższe rzędy. Trirema była niesłychanie szybka, zwłaszcza z dobrze wyszkoloną załogą. Wbrew powszechnemu przekonaniu wioślarze nie byli werbowani wyłącznie z niewolników. Na greckich jednostkach służyli także obywatele, których traktowano z szacunkiem. Statki tego typu nie nadawały się do żeglugi po wzburzonym morzu czy Oceanie Atlantyckim – najniższy rząd wioseł znajdował się zazwyczaj mniej niż pół metra od powierzchni wody. Mimo to trirema była potężną bronią, która mogła jednym taranowaniem unieszkodliwić dowolny okręt. Była też wystarczająco duża do celów transportowych, na pokładzie często znajdowali się łucznicy i baterie artylerii.
(Zbrojni marynarze)
W starożytności walka na morzu sprowadzała się do starcia pomiędzy oddziałami piechoty. Pierwsze udokumentowane bitwy morskie miały miejsce w Chinach. Używano w nich taktyki zaczepienia i przyciągnięcia wrogiego okrętu, po czym następował abordaż i walka w zwarciu. W trakcie drugiej wojny punickiej Rzym przełamał morską dominację Kartaginy dzięki zastosowaniu corvusa – pomostu, który pozwalał przerzucić oddziały na wrogi okręt. Różnica pomiędzy walką na morzu i na lądzie nie była wówczas znacząca i sprowadzała się głównie do utrzymania równowagi przy jednoczesnym zwaleniu z nóg przeciwnika. Na greckich okrętach pojawiali się nawet hoplici, i to nie tylko w roli pasażerów. Dało to greckiej armii większą wszechstronność w działaniach na morzu.
![]() |
Unit Name Triera - Zbrojni marynarze |
Main Unit Key Pel_Armoured_Marines_Three |
Land Unit Key Pel_Armoured_Marines |
Naval Unit Key pel_greek_three |
Soldiers 80 |
Category Średni okręt |
Class Okręty szturmowe |
Własna bitwa Koszt 730 |
Koszt werbunku 700 |
Koszt utrzymania 110 |
Wytrzymałość |
└ Ship pel_three |
Prędkość okrętu |
Walka w zwarciu 54 |
Siła ciosu 26 |
├ Melee Weapon rome_hoplite_spear |
├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 20 |
├ PA obrażeń w zwarciu 6 |
├ Armour Piercing No |
├ Walka z jazdą 15 |
├ Walka ze słoniami 15 |
└ Walka z piechotą 0 |
Premia do szarży 26 |
Obrona 67 |
├ Base Defence 52 |
├ Shield hoplite |
└ Osłona tarcz 15 |
Pancerz 80 |
├ Pancerz spolas |
├ Armour Defence 35 |
└ Pancerz tarczy 45 |
Zdrowie 70 |
├ Man Entity rome_infantry_hoplite |
├ Man Health 45 |
└ Bonus Hit Points 25 |
Bazowe morale 65 |
Zdolności
No Ability
Atrybuty
- Dyscyplina
Ten oddział nie traci morale w razie śmierci wodza. Poza tym, po rozbiciu przez wroga, ma większe szanse na zebranie się. - Atak w formacji
Ten oddział spróbuje zachować formację podczas walki w zwarciu. - Ukrycie (las)
Ten oddział może ukrywać się w lesie, dopóki wróg nie podejdzie zbyt blisko.
Wady i zalety
Triera- Mała wytrzymałość kadłuba
- Nieliczna załoga
- Duża prędkość
- Słabe taranowanie
- Kiepski abordaż
- Przeciętny ostrzał
- Dobrzy w defensywie
- Niskie obrażenia, przeciętna skuteczność przebicia pancerza
- Przeciętny atak
- Standardowe morale
Frakcje z dostępem | |
---|---|
Gniew Sparty |