

Rzymska kwinkwerema artyleryjska - Celtycki onager (okrętowy)
Te okręty są w stanie zgładzić każdego wroga dzięki artylerii pokładowej.Choć wodzowie za nic sobie mają wrogie onagery, ich żołnierze są odmiennego zdania.
„Piątka”, zwana po łacinie kwinkweremą, a po grecku penterą, była używana przez wojska Syrakuz w wojnie z Kartaginą około roku 398 p.n.e. Podobnie jak inne poliremy (okręty wielorzędowe) zapewne nie miała pięciu rzędów wioseł - słowo „wiosło” utożsamiane było w tym przypadku z „wioślarzem”. W takim przypadku wioślarze umiejscowieni byli zapewne w konfiguracji 2-2-1 licząc od powierzchni wody, żeby zgromadzić większość ciężaru przy dnie jednostki, tym samym zwiększając jej stabilność. Gdyby środek ciężkości znajdował się wyżej, okręt mógłby się łatwo wywrócić. Kwinkwerema była zatem jednostką majestatyczną i potężną, która mieściła na pokładzie dużą liczbę żołnierzy i była zdolna przeciwstawić się niemal każdemu zagrożeniu.
(Celtycki onager (okrętowy))
Jedna z najprostszych form jednoramiennej katapulty, onager, zbudowana była ze skręconych pasm zwierzęcych ścięgien, dzięki którym można było wypuszczać pociski. Mało celna, choć charakteryzująca się potężną siłą rażenia maszyna oblężnicza, sprawdzała się doskonale w burzeniu budynków i fortyfikacji, choć zdecydowanie rzadziej była wykorzystywana na polu bitwy. Chyba że do dziesiątkowania ciasno zbitych szyków piechoty nieprzyjaciela.
Pierwsze wzmianki o onagrze pojawiły się u Filona z Bizancjum, w traktacie „Mechanike syntaksis”, który opisał ją jako machinę, składającą się z pojemnika na pociski i ramienia. Siła strzału pochodziła ze skręconych ścięgien zwierzęcych, pomiędzy którymi umieszczone było ramię miotające. Po jego zwolnieniu pojemnik się odczepiał, posyłając pocisk w powietrze. Ramię miotające zaś zatrzymywało się na specjalnej belce. Większe konstrukcje wymagały do obsługi od ośmiu do dziesięciu ludzi, a dość spory odrzut sprawiał, że nie można było ich ustawiać na murach czy wieżach. Łatwy do złożenia przy dostępie do materiałów onager stał się wkrótce flagową machiną oblężniczą w czasach starożytnych.
Unit Name Rzymska kwinkwerema artyleryjska - Celtycki onager (okrętowy) |
Main Unit Key Cel_Onager_Five |
Land Unit Key Cel_Onager_Shp |
Naval Unit Key barbarian_roman_onager_five |
Soldiers 40 |
Category Średni okręt |
Class Okręty artyleryjskie |
Własna bitwa Koszt 760 |
Koszt werbunku 760 |
Koszt utrzymania 152 |
Wytrzymałość 817 |
└ Ship barbarian_roman_five_art |
Prędkość okrętu 3 |
Siła ostrzału 200 |
├ Engine onager_ship |
├ Missile Weapon rome_onager_shp |
├ Projectile shp_rock_flammable |
├ Missile Damage 130 |
├ Missile Ap Damage 70 |
└ Base Reload Time 27 |
Celność 40 |
Zasięg 350 |
Reload 3 |
Strzały na minutę 2 |
Amunicja 1 |
Walka w zwarciu 12 |
Siła ciosu 24 |
├ Melee Weapon rome_shortsword |
├ Podstawowe obrażenia w zwarciu 20 |
├ PA obrażeń w zwarciu 4 |
├ Armour Piercing No |
├ Walka z jazdą 0 |
├ Walka ze słoniami 0 |
└ Walka z piechotą 0 |
Premia do szarży 6 |
Obrona 14 |
├ Base Defence 14 |
├ Shield none |
└ Osłona tarcz 0 |
Pancerz 10 |
├ Pancerz cloth |
├ Armour Defence 10 |
└ Pancerz tarczy 0 |
Zdrowie 45 |
├ Man Entity rome_infantry_medium |
├ Man Health 40 |
└ Bonus Hit Points 5 |
Bazowe morale 40 |
Zdolności
Rzymska kwinkwerema artyleryjska- 20 mocnych pociągnięć
Zwiększa prędkość na 20 pociągnięć wiosłem.
Prędkość okrętu
Atrybuty
No Attribute
Wady i zalety
Rzymska kwinkwerema artyleryjska- Dobra wytrzymałość kadłuba
- Minimalna załoga
- Przeciętna prędkość
- Przeciętne taranowanie
- Fatalny abordaż
- Wyśmienity ostrzał
- Daleki zasięg
- Wysokie obrażenia, zróżnicowane pociski
- Trudno go zniszczyć
- Słaba celność
- Przeciętna szybkostrzelność
Frakcje z dostępem | |
---|---|
Główna kampania | |
Wojny samnickie | |
Cezar w Galii | |
Hannibal u bram | |
Imperator August |